انواع روش ارجاع دهی علمی | توضیحات جامع

2
انواع روش ارجاع دهی علمی

انواع روش ارجاع دهی علمی

ارجاع دهی در نوشته های علمی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این بخش از آموزش انواع روش ارجاع دهی علمی سعی در ارائه نکاتی داریم که دانشجو نیازمند آن است. چراکه عدم ارجع دهی مناسب به خصوص در نگارش مقاله می تواند سبب ریجکت آن شود.

انواع روش های رفرنس دهی در نوشته های علمی

1. APA (American Psychological Association): یکی از روش‌های معروف ارجاع دهی در علوم اجتماعی، روانشناسی، آموزش، و دیگر حوزه‌های مربوط به علوم انسانی است.

برای ارجاع دهی به روش APA شما باید دقت کنید که اطلاعات مربوطه را به ترتیب صحیح و کامل ذکر کنید. ابتدا باید نام نویسنده یا نویسندگان را ذکر کنید، سپس تاریخ انتشار مقاله یا کتاب و در نهایت عنوان مقاله یا کتاب را ذکر کنید.

برای مثال:

نویسنده: Smith, J.
تاریخ انتشار: 2019
عنوان: The Impact of Technology on Society

در جمع آوری اطلاعات بیشتر برای ارجاع دهی به روش APA، می توانید به منابع معتبر و راهنمای های مربوطه مراجعه کنید.

2. MLA (Modern Language Association): این روش بیشتر در حوزه‌های زبان‌شناسی، ادبیات، و فرهنگ‌شناسی استفاده می‌شود. روش ارجاع دهی MLA برای دسته بحرانی هنری و ادبی محبوب است.

3. Chicago Manual of Style: این روش برای نوشتن و ارجاع دهی در هنرهای زبانی، هنرهای زیبا، تاریخ، و علوم انسانی استفاده می‌شود.

برای ارجاع دهی به روش Chicago، شما باید از سیستم ارجاع دهی Chicago استفاده کنید که بعضی از ویژگی‌های آن شامل استفاده از شماره پانویس برای ارجاع به منابع در متن و ایجاد یک فهرست مراجع جامع در انتهای متن است. به عنوان مثال، یک ارجاع به روش Chicago برای یک منبع کتاب به شکل زیر خواهد بود:

نام نویسنده، عنوان کتاب (شهر انتشار: ناشر، سال انتشار)، شماره صفحه.

به عنوان مثال:

نیل فارمن، مدیریت استراتژیک (نیویورک: ویلیامز و ویلکینز، 2009)، صفحه 45.

به این ترتیب، ارجاع دهی به منابع با استفاده از روش Chicago به چینه و دقیق شدن و دقت بالایی نیاز دارد تا کاربر امکان دسترسی به منابع مورد نیاز را داشته باشد.

4. Harvard: این روش برای ارجاع دهی در مقالات علمی و تحقیقات در حوزه‌های علوم، مهندسی، و صنایع استفاده می‌شود.

در روش Harvard، زمانی که از منابع دیگر برای تأیید یا پشتیبانی ادعاها و اطلاعات استفاده می‌کنید، باید به آن منبع ارجاع دهید. ارجاع دادن به منابع تأیید کننده نه تنها باعث افزایش معتبریت و قدرت ادعاها می‌شود، بلکه امکان اطلاع‌رسانی مؤ‌ثرتر را نیز فراهم می‌کند. به عنوان مثال، اگر یک گزارش تحقیقی را از یک کتاب یا مقاله استفاده کنید، باید منبع اصلی را در متن مشخص نمایید و در پایان مقاله یا گزارش خود لیست منابع را ذکر کنید. این اطلاعات باید شامل نام نویسنده(ها)، عنوان مقاله یا کتاب، سال انتشار، ناشر (اگر از کتاب استفاده شده است) و شماره صفحه باشند.

5. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers): این روش برای ارجاع دهی در حوزه‌های مهندسی برق و الکترونیک استفاده می‌شود.

6. Vancouver: این روش برای ارجاع دهی در حوزه‌های پزشکی و علوم پزشکی استفاده می‌شود.

روش Vancouver یک سیستم استاندارد نگارشی است که برای نوشتن مقالات علمی و ارجاع به منابع استفاده می‌شود. در این روش، ارجاع‌ها به منابع در پایان متن یا پایان هر برگه آورده می‌شوند و شماره منابع با شماره و ترتیب ظاهر شدن آن‌ها در متن مطابقت دارد.

برای ارجاع دهی به منابع در روش Vancouver، باید اطلاعات مربوط به منبع، از جمله نام نویسنده (نویسندگان)، عنوان مقاله یا کتاب، نام ژورنال یا انتشارات، سال انتشار و صفحات مورد نظر، به ترتیب مشخص شود. به عنوان مثال:

1. Smith AB, Jones CD. Title of the article. Journal Name. Year; Volume(Issue): Pages.

2. Brown EF, White GH. Title of the book. Publisher Name. Year; Pages.

3. Johnson JK, et al. Title of the article. Journal Name. Year; Volume(Issue): Pages.

توجه داشته باشید که ارجاع به منابع در روش Vancouver باید به صورت عددی و بطور ترتیب در متن ظاهر شوند و در لیست مراجع، منابع به ترتیب شماره شده و اطلاعات دقیق آن‌ها ذکر شود.

هر یک از این روش‌ها دارای قواعد خاص و جزئیاتی برای نحوه ارجاع دهی به منابع مختلف است. انتخاب یک روش ارجاع دهی مناسب بسته به حوزه تحقیق، نوع منبع و استانداردهای مورد نظر انتشارات مهم است.

در صورت سوال در ارتباط با انواع روش ارجاع دهی علمی با ما در ارتباط باشید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *