نوشتن مقاله پژوهشی باید با دقت لازم انجام شود. در بخش قبل آموزش نوشتن مقاله پژوهشی سعی شد تا توضیحاتی پیرامون نقل قول در مقاله نویسی و همچنین انجام پایان نامه ارائه گردد. این بخش نیز نکاتی دیگر در زمینه نقل قول ارائه می گردد تا محققین به طور کامل با این مبحث آشنا شوند.
نقل قول در نوشتن مقاله
مطالب بیشتر در مورد نقل قول از خود
گاهی اهمیت نقل قول ها شامل دلایلی غیر از دلایل فوق الذکر است. تعداد نقل قول ها باید مورد شمارش قرار بگیرد و در دنیای داده محور ما این شمارش ها که از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند به عنوان شاخص تاثیر و نفوذ یک مقاله محسوب می شوند. تعداد نقل قول ها به عنوان مقیاس (معیوب) اهمیت مجله (عامل تاثیر) و نفوذ پژوهشگر (شاخص h در میان سایر متریک ها) در نظر گرفته می شود. امروزه از شمارش نقل قول ها و شاخص سازی آنها در تصمیم های استخدام و ارتقای شغلی، مخصوصا در حوزه آکادمیک و به عنوان جایگزین قضاوت اندیشمندانه و آگاهانه استفاده می شود.
مراقب آنچه که اندازه می گیرید باشید، زیرا در دنیای تجارت آنچه بدیهی است این است که “آنچه قابل سنجش باشد، قابل مدیریت نیز است”. وقتی حوزه حرفه ای یا اعتبار یک شخص وابسته به تعداد نقل قول ها است، وسوسه افزایش این تعداد ایجاد می شود. برخی پژوهشگران به احتمال زیادی به مطالعات همکاران خود بیش از سایر رقبا اشاره می کنند؛ برخی مجلات انتظار دارند نویسندگانی که مقالات خود را برای آنها ارسال کرده اند به مطالعاتی که در این مجله منتشر شده است اشاره کنند. اما ساده ترین راه برای تبلیغ مطالعه خود (و به تبع آن خودتان) نقل قول از خود است: استناد و ارجاع به مطالعات قبلی خود.
نقل قول از خود فی نفسه مشکل ساز نیست. اغلب مقالات علمی به توصیف بخشی از فرآیند طولانی پژوهش خود اشاره می کنند و نقل قول از خود باعث می شود مقاله جدید در زمینه این اقدام گسترده قرار بگیرد. نقل قول از خود صرفا زمانی مشکل آفرین خواهد بود که ماهیت جعلی یا سوگیردار داشته باشند. با توجه به اینکه تصمیم گیری در مورد ماهیت جعلی یا سوگیردار نقل قول مستلزم قضاوت بر اساس اثر ارجاع شده، مقاله ارجاع کننده و حوزه ای که این مطالعه در آن قرار دارد است، این ارزیابی همیشه آسان نیست. برخی موارد کاملا بدیهی هستند، مانند وقتی که اکثر قریب به اتفاق نقل قول های مقاله علمی مربوط به مطالعات خود پژوهشگر در حوزه پژوهشی معروف باشند. برخی موارد چندان آشکار نیستند، به عنوان مثال وقتی که نویسندگان منحصرا بر روی موضوعات بسیار تخصصی کار می کنند. با این حال، به نظر من اغلب نویسندگان می دانند که با نقل قول از خود وارد حوزه سوگیری یا جعل می شوند. بنابراین بهترین دفاعیه در برابر سوء استفاده، خودتنظیمی است.
غیر از این است؟ مطالعه جالبی که توسط تاریخچه آموزش عالی انجام شده است به بررسی نقض جنسیت در نرخ نقل قول از خود می پردازد. بررسی 1.7 میلیون مقاله JSTOR در رشته های مختلف در دوران بیش از 60 سال گویای آن است که حدود 10 درصد نقل قول ها ماهیت نقل قول از خود دارند. تحلیل های بیشتر نشان می دهد که مردان 56 درصد بیش از زنان به مطالعات خود استناد می کنند و تفاوت جنسیتی به مرور زمان افزایش می یابد. روشن است که خودتنظیمی نقل قول از خود در زنان موثرتر از مردان است.
اما دلیل این تفاوت جنسیتی چیست؟ در حوزه آکادمیک زنان در مقایسه با مردان تمایل چندانی به خودتبلیغی ندارند که این البته به ضرر خود آنان است. آیا جامعه زنان را برای اینکه رفتار زنانه تری داشته باشند و نسبت به دستاوردهای خود متواضع تر باشند تحت فشار قرار می دهد؟ آیا مردان تشویق می شوند برای موفقیت حرفه ای خود جسورتر و خشن تر باشند؟ آیا زنان با مقالات کمتری در گروه های کوچک تری فعالیت می کنند و فرصت کمتری برای نقل قول از خود در اختیار دارند؟ بدون شک پاسخ به این سوالات در حوزه صلاحیت من نیست، اما صرف نظر از دلیل، مسئله تفاوت جنسیتی در نقل قول از خود دارای تبعاتی است.
در عصر ابرداده ها، موفقیت با خود موفقیت به ارمغان می آورد و محبوبیت و شهرت همانند گلوله برفی بزرگ تر و بزرگ تر می شود. صفحات اینترنتی با بیشترین میزان لینک، ویدئوهای پربازدید، مقالاتی که بیشتر دانلود می شوند برای بازدیدکنندگان صفحات اینترنتی و کاربران رسانه های اجتماعی پیشنهاد و یا تبلیغ می شوند که در نهایت با مجموعه ای از افراد روبرو هستیم که همه چیز از آنِ آنها می شود و افرادی که نادیده گرفته می شوند. به نظر می رسد باندبازی وارد دنیای نقل قول های آکادمیک نیز شده است. آیا در نرخ نقل قول از خود که به صورت گلوله برفی منجر به تفاوت های آشکار در نقل قول های کلی می شود تفاوتی هرچند ناچیز وجود دارد؟ به بیان دیگر، آیا خودتبلیغی از طریق نقل قول از خود مثمرثمر واقع می شود؟
یک مطالعه در سال 2007 نشان داده است که هر نقل قول به سه ارجاع دیگر به همان نویسنده در بازه زمانی پنج ساله ضرب می شود. افزون بر این، جریمه چندانی برای افراط در نقل قول از خود لحاظ نشده است. اگرچه این مطالعه به بررسی مقالاتی از سالهای 2000-1981 می پردازد، تصور من بر این است که امروزه سطوح بالاتر جستجو و مطالعه آنلاین یکی از انبوه دلایل دخیل در تفاوت های جنسیتی در حوزه آکادمیک است، اما این ساده ترین عاملی است که می توان به بررسی آن پرداخت.
نقل قول صحیح نیازمند توجه دقیق به اهداف مناسب نقل قول و استناد به این اصلکلی است: مقاله باید خواننده-محور باشد، نه نویسنده محور. خودتبلیغی روشی نویسنده محور برای بررسی فعالیت انتشار است و در رابطه با نیازهای خواننده این امر نه خوب است و نه بد. همانطور که نباید برای خودتبلیغی صرف به مطالعات خود استناد کنیم، به دلیل ترس از خودتبلیغی نیز نباید از آن پرهیز کنیم. با تمرکز بر خواننده و اهداف پنجگانه نقل قول، می توان بر اغلب مشکلات مربوط به نقل قول فائق آمد.
نتیجه گیری
برای درج نقل قول های مناسب در نوشتن مقاله علمی، لازم است اهداف چندگانه ارجاع صحیح و مناسب را همواره به خاطر داشته باشیم. اما همانند سایر ابعاد نگارش علمی، موضوع ساده تر می شود: تبدیل مقاله به مقاله خواننده محور و نه نویسنده محور. اگرچه معمولا نقل قول هایی انتخاب می شوند که مجله برای نویسنده ارزشمندتر شود (با اشاره به موارد جدید)، نقل قول خوب باعث می شود مقاله برای خواننده ارزشمندتر باشد. متاسفانه، نقل قول خوب نیازمند تلاش زیادی از جانب نویسندگان است. اما نقل قول خوب و دقیق ارزش تلاش را داد، البته اگر هدف اصلی شما انتشار مقاله علمی با کیفیت است.
